Uitschakelcurve van stroomonderbreker

Oorsprong van de tripcurve

Het concept van de uitschakelcurve vindt zijn oorsprong in de IEC-wereld en wordt gebruikt om microstroomonderbrekers (B, C, D, K en Z) te classificeren volgens IEC-normen.De norm definieert onder- en bovengrenzen voor ritten, maar fabrikanten hebben de flexibiliteit om binnen deze drempels de precieze specificaties te bepalen waardoor hun producten zouden kunnen struikelen.Uitschakeldiagrammen tonen de tolerantiezones waar de fabrikant de uitschakelpunten van zijn stroomonderbreker kan instellen.

Uitschakelcurve van stroomonderbreker

De kenmerken en toepassingen van elke curve, van meest gevoelig tot minst gevoelig, zijn:

Z: Uitschakeling bij 2 tot 3 keer de nominale stroom, geschikt voor zeer gevoelige toepassingen zoals halfgeleiderapparatuur

B: Uitschakeling bij 3 tot 5 keer de nominale stroom

C: Uitschakeling bij 5 tot 10 keer de nominale stroom, geschikt voor gemiddelde inschakelstroom

K: Uitschakeling bij 10 tot 14 keer de nominale stroom, geschikt voor belastingen met hoge inschakelstroom, voornamelijk gebruikt voor motoren en transformatoren

D: Uitschakeling bij 10 tot 20 keer de nominale stroom, geschikt voor hoge startstroom

Als u het diagram 'Vergelijking van alle IEC-tripcurven' bekijkt, kunt u zien dat hogere stromen snellere trips veroorzaken.

Het vermogen om impulsstroom te weerstaan ​​is een belangrijke overweging bij de selectie van uitschakelcurven.Bepaalde belastingen, vooral motoren en transformatoren, ervaren tijdelijke veranderingen in de stroom, ook wel impulsstroom genoemd, wanneer de contacten gesloten zijn.Snellere beveiligingsapparaten, zoals b-trip-curven, zouden deze instroom als een storing herkennen en het circuit inschakelen.Voor dit soort belastingen kunnen uitschakelcurven met hoge magnetische uitschakelpunten (D of K) door de onmiddellijke stroominstroom "doorgaan", waardoor het circuit tegen valse uitschakeling wordt beschermd.